PSALMUS 119 (120) (GRADUALIS) – Desiderium pacis
Ad Dominum, cum tribularer, clamavi, *
et exaudivit me.
Domine, libera animam meam a labiis mendacii, *
a lingua dolosa.
Quid detur tibi aut quid apponatur tibi, *
lingua dolosa?
Sagittae potentis acutae *
cum carbonibus iuniperorum.
Heu mihi, quia peregrinatus sum in Mosoch, *
habitavi ad tabernacula Cedar!
Multum incola fuit anima mea *
cum his, qui oderunt pacem.
Ego eram pacificus; *
cum loquebar, illi impugnabant me.
|
SALMO 119 (120) (GRADUALE) – Desiderio della pace minacciata dai malvagi
Nella mia angoscia ho gridato al Signore *
ed egli mi ha risposto.
Signore, libera la mia vita dalle labbra di menzogna, *
dalla lingua ingannatrice.
Che ti posso dare, come ripagarti, *
lingua ingannatrice?
Frecce acute di un prode, *
con carboni di ginepro.
Me infelice: abito straniero in Mosoch, *
dimoro fra le tende di Kedar!
Troppo io ho dimorato *
con chi detesta la pace.
Io sono per la pace *
ma quando ne parlo, essi vogliono la guerra.
|
PSALMUS 120 (121) (GRADUALIS) – Custos populi
Levabo oculos meos in montes: *
unde veniet auxilium mihi?
Auxilium meum a Domino, *
qui fecit caelum et terram.
Non dabit in commotionem pedem tuum, *
neque dormitabit, qui custodit te.
Ecce non dormitabit neque dormiet, *
qui custodit Israel.
Dominus custodit te,†
Dominus umbraculum tuum, *
ad manum dexteram tuam.
Per diem sol non percutiet te, *
neque luna per noctem.
Dominus custodiet te ab omni malo; *
custodiet animam tuam Dominus.
Dominus custodiet introitum tuum et exitum tuum *
ex hoc nunc et usque in saeculum.
|
SALMO 120 (121) (GRADUALE) – Il custode di Israele
Alzo gli occhi verso i monti: *
da dove mi verrà l’aiuto?
Il mio aiuto viene dal Signore, *
che ha fatto cielo e terra.
Non lascerà vacillare il tuo piede, *
non si addormenterà il tuo custode.
Non si addormenta, non prende sonno, *
il custode d’Israele.
Il Signore è il tuo custode, †
il Signore è come ombra che ti copre, *
e sta alla tua destra.
Di giorno non ti colpirà il sole, *
né la luna di notte.
Il Signore ti proteggerà da ogni male, *
egli proteggerà la tua vita.
Il Signore veglierà su di te,
quando esci e quando entri, *
da ora e per sempre.
|
PSALMUS 121 (122) (GRADUALIS) – Civitas sancta Ierusalem
Laetatus sum in eo quod dixerunt mihi: *
«In domum Domini ibimus».
Stantes iam sunt pedes nostri *
in portis tuis, Ierusalem.
Ierusalem, quae aedificata est ut civitas, *
sibi compacta in idipsum.
Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, *
testimonium Israel,
ad confitendum nomini Domini.
Quia illic sederunt sedes ad iudicium, *
sedes domus David.
Rogate, quae ad pacem sunt Ierusalem: *
«Securi sint diligentes te!
Fiat pax in muris tuis, *
et securitas in turribus tuis!».
Propter fratres meos et proximos meos *
loquar: «Pax in te!».
Propter domum Domini Dei nostri *
exquiram bona tibi.
|
SALMO 121 (122) (GRADUALE) – Saluto alla città santa di Gerusalemme
Quale gioia, quando mi dissero: *
«Andremo alla casa del Signore».
E ora i nostri piedi si fermano *
alle tue porte, Gerusalemme!
Gerusalemme è costruita *
come città salda e compatta.
Là salgono insieme le tribù, le tribù del Signore, †
secondo la legge di Israele, *
per lodare il nome del Signore.
Là sono posti i seggi del giudizio, *
i seggi della casa di Davide.
Domandate pace per Gerusalemme: *
sia pace a coloro che ti amano
sia pace sulle tue mura, *
sicurezza nei tuoi baluardi.
Per i miei fratelli e i miei amici *
io dirò: «Su di te sia pace!».
Per la casa del Signore nostro Dio, *
chiederò per te il bene.
|
PSALMUS 122 (123) (GRADUALIS) – Dominus fiducia populi
Ad te levavi oculos meos, *
qui habitas in caelis.
Ecce sicut oculi servorum
ad manus dominorum suorum, *
sicut oculi ancillae ad manus dominae suae,
ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, *
donec misereatur nostri.
Miserere nostri, Domine, miserere nostri, *
quia multum repleti sumus despectione;
quia multum repleta est anima nostra *
derisione abundantium
et despectione superborum.
|
SALMO 122 (123) (GRADUALE) – La fiducia del popolo è nel Signore
A te levo i miei occhi, *
a te che abiti nei cieli.
Ecco, come gli occhi dei servi
alla mano dei loro padroni; *
come gli occhi della schiava
alla mano della sua padrona,
così i nostri occhi sono rivolti al Signore nostro Dio, *
finché abbia pietà di noi.
Pietà di noi, Signore, pietà di noi, *
già troppo ci hanno colmato di scherni,
noi siamo troppo sazi degli scherni dei gaudenti, *
del disprezzo dei superbi.
|
PSALMUS 123 (124) (GRADUALIS) – Adiutorium nostrum in nomine Domini
Nisi quia Dominus erat in nobis,
dicat nunc Israel,†
nisi quia Dominus erat in nobis, *
cum exsurgerent homines in nos:
forte vivos deglutissent nos, *
cum irasceretur furor eorum in nos.
Forsitan aqua absorbuisset nos,†
torrens pertransisset animam nostram *
forsitan pertransissent animam nostram
aquae intumescentes.
Benedictus Dominus; *
qui non dedit nos in direptionem dentibus eorum.
Anima nostra sicut passer erepta est *
de laqueo venantium:
laqueus contritus est, *
et nos erepti sumus.
Adiutorium nostrum in nomine Domini, *
qui fecit caelum et terram.
|
SALMO 123 (124) (GRADUALE) – Il nostro aiuto è nel nome del Signore
Se il Signore non fosse stato con noi,
– lo dica Israele – †
se il Signore non fosse stato con noi, *
quando uomini ci assalirono,
ci avrebbero inghiottiti vivi, *
nel furore della loro ira.
Le acque ci avrebbero travolti; †
un torrente ci avrebbe sommersi, *
ci avrebbero travolti acque impetuose.
Sia benedetto il Signore, *
che non ci ha lasciati in preda ai loro denti.
Noi siamo stati liberati come un uccello *
dal laccio dei cacciatori:
il laccio si è spezzato *
e noi siamo scampati.
Il nostro aiuto è nel nome del Signore, *
che ha fatto cielo e terra.
|
PSALMUS 124 (125) (GRADUALIS) – Dominus custos populi sui
Qui confidunt in Domino sicut mons Sion: *
non commovebitur, in aeternum manet.
Ierusalem, montes in circuitu eius,†
et Dominus in circuitu populi sui *
ex hoc nunc et usque in saeculum.
Quia non requiescet virga iniquitatis
super sortem iustorum, *
ut non extendat iusti ad iniquitatem
manus suas.
Benefac, Domine, bonis *
et rectis corde.
Declinantes autem per vias pravas†
adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. *
Pax super Israel!
|
SALMO 124 (125) (GRADUALE) – Il Signore custodisce il suo popolo
Chi confida nel Signore è come il monte Sion: *
non vacilla, è stabile per sempre.
I monti cingono Gerusalemme: †
il Signore è intorno al suo popolo, *
ora e sempre.
Egli non lascerà pesare lo scettro degli empi *
sul possesso dei giusti,
perché i giusti non stendano le mani *
a compiere il male.
La tua bontà, Signore, sia con i buoni *
e con i retti di cuore.
Quelli che vanno per sentieri tortuosi †
il Signore li accomuni alla sorte dei malvagi. *
Pace su Israele!
|
PSALMUS 125 (126) (GRADUALIS) – Gaudium et spes in Deo
In convertendo Dominus captivitatem Sion, *
facti sumus quasi somniantes.
Tunc repletum est gaudio os nostrum, *
et lingua nostra exsultatione.
Tunc dicebant inter gentes: *
«Magnificavit Dominus facere cum eis».
Magnificavit Dominus facere nobiscum; *
facti sumus laetantes.
Converte, Domine, captivitatem nostram, *
sicut torrentes in austro.
Qui seminant in lacrimis, *
in exsultatione metent.
Euntes ibant et flebant *
semen spargendum portantes;
venientes autem venient in exsultatione *
portantes manipulos suos.
|
SALMO 125 (126) (GRADUALE) – Da Dio la nostra gioia, in lui la nostra speranza
Quando il Signore ricondusse i prigionieri di Sion, *
ci sembrava di sognare.
Allora la nostra bocca si aprì al sorriso, *
la nostra lingua si sciolse in canti di gioia.
Allora si diceva tra i popoli: *
«Il Signore ha fatto grandi cose per loro».
Grandi cose ha fatto il Signore per noi, *
ci ha colmati di gioia.
Riconduci, Signore, i nostri prigionieri, *
come i torrenti del Negheb.
Chi semina nelle lacrime *
mieterà con giubilo.
Nell’andare, se ne va e piange, *
portando la semente da gettare,
ma nel tornare, viene con giubilo, *
portando i suoi covoni.
|
PSALMUS 126 (127) (GRADUALIS) – Vanus labor sine Domino
Nisi Dominus aedificaverit domum, *
in vanum laborant, qui aedificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem, *
frustra vigilat, qui custodit eam.
Vanum est vobis ante lucem surgere
et sero quiescere,†
qui manducatis panem laboris, *
quia dabit dilectis suis somnum.
Ecce hereditas Domini filii, *
merces fructus ventris.
Sicut sagittae in manu potentis, *
ita filii iuventutis.
Beatus vir, qui implevit pharetram suam ex ipsis: *
non confundetur,
cum loquetur inimicis suis in porta.
|
SALMO 126 (127) (GRADUALE) – Ogni fatica è vana senza il Signore
Se il Signore non costruisce la casa, *
invano vi faticano i costruttori.
Se la città non è custodita dal Signore *
invano veglia il custode.
Invano vi alzate di buon mattino, †
tardi andate a riposare
e mangiate pane di sudori: *
il Signore ne darà ai suoi amici nel sonno.
Ecco, dono del Signore sono i figli, *
è sua grazia il frutto del grembo.
Come frecce in mano a un eroe *
sono i figli della giovinezza.
Beato l’uomo *
che piena ne ha la faretra:
non resterà confuso quando verrà alla porta *
a trattare con i propri nemici.
|
PSALMUS 127 (128) (GRADUALIS) – Pax domestica in Domino
Beatus omnis, qui timet Dominum, *
qui ambulat in viis eius.
Labores manuum tuarum manducabis, *
beatus es, et bene tibi erit.
Uxor tua sicut vitis fructifera *
in lateribus domus tuae;
filii tui sicut novellae olivarum *
in circuitu mensae tuae.
Ecce sic benedicetur homo, *
qui timet Dominum.
Benedicat tibi Dominus ex Sion, *
et videas bona Ierusalem
omnibus diebus vitae tuae;
et videas filios filiorum tuorum. *
Pax super Israel!
|
SALMO 127 (128) (GRADUALE) La pace di Dio nella famiglia che gli è fedele
Beato l’uomo che teme il Signore *
e cammina nelle sue vie.
Vivrai del lavoro delle tue mani, *
sarai felice e godrai d’ogni bene.
La tua sposa come vite feconda *
nell’intimità della tua casa;
i tuoi figli come virgulti d’ulivo *
intorno alla tua mensa.
Così sarà benedetto l’uomo che teme il Signore. *
Ti benedica il Signore da Sion!
Possa tu vedere la prosperità di Gerusalemme *
per tutti i giorni della tua vita.
Possa tu vedere i figli dei tuoi figli. *
Pace su Israele!
|
PSALMUS 128 (129) (GRADUALIS) – Populi afflicti renovata fiducia
Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
dicat nunc Israel,
saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
etenim non potuerunt adversum me.
Supra dorsum meum araverunt aratores, *
prolongaverunt sulcos suos.
Dominus autem iustus *
concidit cervices peccatorum.
Confundantur et convertantur retrorsum *
omnes, qui oderunt Sion.
Fiant sicut fenum tectorum *
quod, priusquam evellatur, exaruit;
de quo non implevit manum suam, qui metit, *
et sinum suum, qui manipulos colligit.
Et non dixerunt, qui praeteribant:†
«Benedictio Domini super vos, *
benedicimus vobis in nomine Domini».
|
SALMO 128 (129) (GRADUALE) – Rinasce la fiducia nel popolo provato
Dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, *
– lo dica Israele –
dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, *
ma non hanno prevalso.
Sul mio dorso hanno arato gli aratori, *
hanno fatto lunghi solchi.
Il Signore è giusto: *
ha spezzato il giogo degli empi.
Siano confusi e volgano le spalle *
quanti odiano Sion.
Siano come l’erba dei tetti: *
prima che sia strappata, dissecca;
non se ne riempie la mano il mietitore, *
né il grembo chi raccoglie covoni.
I passanti non possano dire: †
«La benedizione del Signore sia su di voi, *
vi benediciamo nel nome del Signore».
|
PSALMUS 129 (130) (GRADUALIS ET PENITENTIALIS) – DE PROFUNDIS clamavi
De profundis clamavi ad te, Domine; *
Domine, exaudi vocem meam.
Fiant aures tuae intendentes *
in vocem deprecationis meae.
Si iniquitates observaveris, Domine, *
Domine, quis sustinebit?
Quia apud te propitiatio est, *
ut timeamus te.
Sustinui te, Domine, *
sustinuit anima mea in verbo eius;
speravit anima mea in Domino, *
magis quam custodes auroram.
Magis quam custodes auroram *
speret Israel in Domino, quia apud Dominum misericordia, *
et copiosa apud eum redemptio.
Et ipse redimet Israel *
ex omnibus iniquitatibus eius.
***
℣. Requiem aeternam dona eis, Domine.
℟. Et lux perpetua luceat eis.
℣. A porta inferi.
℟. Erue, Domine, animas eorum.
℣. Requiescant in pace.
℟. Amen.
℣. Domine, exaudi orationem meam.
℟. Et clamor meus ad te veniat.
Oremus.
Fidelium Deus omnium Conditor et Redemptor:
animabus famulorum famularumque tuarum
remissionem cunctorum tribue peccatorum; ut
indulgentiam, quam semper optaverunt, piis
supplicationibus consequantur. Qui vivis et regnas
in saecula saeculorum.
℟. Amen.
℟. Requiem aeternam dona eis, Domine.
℣. Et lux perpetua luceat eis.
℟. Requiescant in pace.
℣. Amen.
– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat et Orationes, LEV, 1997
|
SALMO 129 (130) (GRADUALE E PENITENZIALE) – Dal profondo a te grido
Dal profondo a te grido, o Signore; *
Signore, ascolta la mia voce.
Siano i tuoi orecchi attenti *
alla voce della mia preghiera.
Se consideri le colpe, Signore, *
Signore, chi potrà sussistere?
Ma presso di te è il perdono, *
perciò avremo il tuo timore.
Io spero nel Signore, *
l’anima mia spera nella sua parola.
L’anima mia attende il Signore *
più che le sentinelle l’aurora.
Israele attenda il Signore, *
perché presso il Signore è la misericordia,
grande è presso di lui la redenzione; *
egli redimerà Israele da tutte le sue colpe.
|
PSALMUS 130 (131) (GRADUALIS) – Quasi parvuli fiducia in Domino collocata
Domine, non est exaltatum cor meum, *
neque elati sunt oculi mei;
neque ambulavi in magnis, *
neque in mirabilibus super me.
Vere pacatam et quietam *
feci animam meam;
sicut ablactatus in sinu matris suae, *
sicut ablactatus, ita in me est anima mea.
Speret Israel in Domino *
ex hoc nunc et usque in saeculum.
|
SALMO 130 (131) (GRADUALE) – Confidare in Dio come il bimbo nella madre
Signore, non si inorgoglisce il mio cuore *
e non si leva con superbia il mio sguardo;
non vado in cerca di cose grandi, *
superiori alle mie forze.
Io sono tranquillo e sereno †
come bimbo svezzato in braccio a sua madre, *
come un bimbo svezzato è l’anima mia.
Speri Israele nel Signore, *
ora e sempre.
|
PSALMUS 131 (132) (GRADUALIS) – Divina promissa domui David data
Memento, Domine, David *
et omnis mansuetudinis eius,
iuravit Domino, *
votum vovit Potenti Iacob:
«Non introibo in tabernaculum domus meae, *
non ascendam in lectum strati mei,
non dabo somnum oculis meis *
et palpebris meis dormitationem,
donec inveniam locum Domino, *
tabernaculum Potenti Iacob».
Ecce audivimus eam esse in Ephratha, *
invenimus eam in campis Iaar.
Ingrediamur in tabernaculum eius, *
adoremus ad scabellum pedum eius.
Surge, Domine, in requiem tuam, *
tu et arca fortitudinis tuae.
Sacerdotes tui induantur iustitiam, *
et sancti tui exsultent.
Propter David servum tuum *
non avertas faciem christi tui.
Iuravit Dominus David veritatem *
et non recedet ab ea:
«De fructu ventris tui *
ponam super sedem tuam.
Si custodierint filii tui testamentum meum *
et testimonia mea, quae docebo eos,
filii eorum usque in saeculum *
sedebunt super sedem tuam».
Quoniam elegit Dominus Sion, *
desideravit eam in habitationem sibi:
«Haec requies mea in saeculum saeculi; *
hic habitabo, quoniam desideravi eam.
Cibaria eius benedicens benedicam, *
pauperes eius saturabo panibus.
Sacerdotes eius induam salutari, *
et sancti eius exsultatione exsultabunt.
Illic germinare faciam cornu David, *
parabo lucernam christo meo.
Inimicos eius induam confusione, *
super ipsum autem efflorebit diadema eius».
|
SALMO 131 (132) (GRADUALE) – Le promesse divine fatte a Davide
Ricordati, Signore, di Davide, *
di tutte le sue prove,
quando giurò al Signore, *
al Potente di Giacobbe fece voto:
«Non entrerò sotto il tetto della mia casa, *
non mi stenderò sul mio giaciglio,
non concederò sonno ai miei occhi *
né riposo alle mie palpebre,
finché non trovi una sede per il Signore, *
una dimora per il Potente di Giacobbe».
Ecco, abbiamo saputo che era in Èfrata, *
l’abbiamo trovata nei campi di Iàar.
Entriamo nella sua dimora, *
prostriamoci allo sgabello dei suoi piedi.
Alzati, Signore, verso il luogo del tuo riposo, *
tu e l’arca della tua potenza.
I tuoi sacerdoti si vestano di giustizia, *
i tuoi fedeli cantino di gioia.
Per amore di Davide tuo servo *
non respingere il volto del tuo consacrato.
Il Signore ha giurato a Davide †
e non ritratterà la sua parola: *
«Il frutto delle tue viscere
io metterò sul tuo trono!
Se i tuoi figli custodiranno la mia alleanza †
e i precetti che insegnerò ad essi, *
anche i loro figli per sempre
sederanno sul tuo trono».
Il Signore ha scelto Sion, *
l’ha voluta per sua dimora:
«Questo è il mio riposo per sempre; *
qui abiterò, perché l’ho desiderato.
Benedirò tutti i suoi raccolti, *
sazierò di pane i suoi poveri.
Rivestirò di salvezza i suoi sacerdoti, *
esulteranno di gioia i suoi fedeli.
Là farò germogliare la potenza di Davide, *
preparerò una lampada al mio consacrato.
Coprirò di vergogna i suoi nemici, *
ma su di lui splenderà la corona».
|
PSALMUS 132 (133) (GRADUALIS) – Fraternae concordiae iucunditas
Ecce quam bonum et quam iucundum *
habitare fratres in unum:
sicut unguentum optimum in capite,†
quod descendit in barbam, barbam Aaron, *
quod descendit in oram vestimenti eius;
sicut ros Hermon, *
qui descendit in montes Sion,
quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, *
vitam usque in saeculum.
|
SALMO 132 (133) (GRADUALE) – Gioia dell’amore fraterno
Ecco quanto è buono e quanto è soave *
che i fratelli vivano insieme!
È come olio profumato sul capo, †
che scende sulla barba, sulla barba di Aronne, *
che scende sull’orlo della sua veste.
È come rugiada dell’Ermon, *
che scende sui monti di Sion.
Là il Signore dona la benedizione *
e la vita per sempre.
|
PSALMUS 133 (134) (GRADUALIS) – Vespertina oratio in templo
Ecce benedicite Dominum,
omnes servi Domini, *
qui statis in domo Domini per noctes.
Extollite manus vestras ad sanctuarium *
et benedicite Dominum.
Benedicat te Dominus ex Sion, *
qui fecit caelum et terram.
|
SALMO 133 (134) (GRADUALE) – Orazione notturna nel tempio
Ecco, benedite il Signore, *
voi tutti, servi del Signore;
voi che state nella casa del Signore *
durante le notti.
Alzate le mani verso il tempio *
e benedite il Signore.
Da Sion ti benedica il Signore, *
che ha fatto cielo e terra.
|
Omnes psalmi:
– Orationes cum indulgentiae, Enchiridion Indulgentiarum n.: 9;
– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat
|
Tutti i salmi:
– Uso: preghiera come espressione del cammino spirituale di un pellegrino;
– Origine: Antico Testamento, Libro dei Salmi;
– Preghiera indulgenziata, Manuale delle indulgenze no.: 9;
– Testo conforme a: Liturgia delle Ore.
|