Salmi graduali


PSALMUS 119
(120) (GRADUALIS) – Desiderium pacis

Ad Dominum, cum tribularer, clamavi, *
et exaudivit me.

Domine, libera animam meam a labiis mendacii, *
a lingua dolosa.

Quid detur tibi aut quid apponatur tibi, *
lingua dolosa?
Sagittae potentis acutae *
cum carbonibus iuniperorum.

Heu mihi, quia peregrinatus sum in Mosoch, *
habitavi ad tabernacula Cedar!
Multum incola fuit anima mea *
cum his, qui oderunt pacem.

Ego eram pacificus; *
cum loquebar, illi impugnabant me.


SALMO 119 (120) (GRADUALE) – Desiderio della pace minacciata dai malvagi

Nella mia angoscia ho gridato al Signore *
ed egli mi ha risposto.

Signore, libera la mia vita dalle labbra di menzogna, *
dalla lingua ingannatrice.

Che ti posso dare, come ripagarti, *
lingua ingannatrice?
Frecce acute di un prode, *
con carboni di ginepro.

Me infelice: abito straniero in Mosoch, *
dimoro fra le tende di Kedar!
Troppo io ho dimorato *
con chi detesta la pace.

Io sono per la pace *
ma quando ne parlo, essi vogliono la guerra.


PSALMUS 120
(121) (GRADUALIS) – Custos populi

Levabo oculos meos in montes: *
unde veniet auxilium mihi?
Auxilium meum a Domino, *
qui fecit caelum et terram.

Non dabit in commotionem pedem tuum, *
neque dormitabit, qui custodit te.
Ecce non dormitabit neque dormiet, *
qui custodit Israel.

Dominus custodit te,†
Dominus umbraculum tuum, *
ad manum dexteram tuam.

Per diem sol non percutiet te, *
neque luna per noctem.
Dominus custodiet te ab omni malo; *
custodiet animam tuam Dominus.

Dominus custodiet introitum tuum et exitum tuum *
ex hoc nunc et usque in saeculum.


SALMO 120
(121) (GRADUALE) – Il custode di Israele

Alzo gli occhi verso i monti: *
da dove mi verrà l’aiuto?
Il mio aiuto viene dal Signore, *
che ha fatto cielo e terra.

Non lascerà vacillare il tuo piede, *
non si addormenterà il tuo custode.
Non si addormenta, non prende sonno, *
il custode d’Israele.

Il Signore è il tuo custode, †
il Signore è come ombra che ti copre, *
e sta alla tua destra.

Di giorno non ti colpirà il sole, *
né la luna di notte.
Il Signore ti proteggerà da ogni male, *
egli proteggerà la tua vita.

Il Signore veglierà su di te,
quando esci e quando entri, *
da ora e per sempre.


PSALMUS 121
(122) (GRADUALIS) – Civitas sancta Ierusalem

Laetatus sum in eo quod dixerunt mihi: *
«In domum Domini ibimus».
Stantes iam sunt pedes nostri *
in portis tuis, Ierusalem.

Ierusalem, quae aedificata est ut civitas, *
sibi compacta in idipsum.

Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, *
testimonium Israel,
ad confitendum nomini Domini.

Quia illic sederunt sedes ad iudicium, *
sedes domus David.

Rogate, quae ad pacem sunt Ierusalem: *
«Securi sint diligentes te!
Fiat pax in muris tuis, *
et securitas in turribus tuis!».

Propter fratres meos et proximos meos *
loquar: «Pax in te!».
Propter domum Domini Dei nostri *
exquiram bona tibi.


SALMO 121
(122) (GRADUALE) – Saluto alla città santa di Gerusalemme

Quale gioia, quando mi dissero: *
«Andremo alla casa del Signore».
E ora i nostri piedi si fermano *
alle tue porte, Gerusalemme!

Gerusalemme è costruita *
come città salda e compatta.

Là salgono insieme le tribù, le tribù del Signore, †
secondo la legge di Israele, *
per lodare il nome del Signore.

Là sono posti i seggi del giudizio, *
i seggi della casa di Davide.

Domandate pace per Gerusalemme: *
sia pace a coloro che ti amano
sia pace sulle tue mura, *
sicurezza nei tuoi baluardi.

Per i miei fratelli e i miei amici *
io dirò: «Su di te sia pace!».
Per la casa del Signore nostro Dio, *
chiederò per te il bene.


PSALMUS 122
(123) (GRADUALIS) – Dominus fiducia populi

Ad te levavi oculos meos, *
qui habitas in caelis.

Ecce sicut oculi servorum
ad manus dominorum suorum, *
sicut oculi ancillae ad manus dominae suae,

ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, *
donec misereatur nostri.

Miserere nostri, Domine, miserere nostri, *
quia multum repleti sumus despectione;
quia multum repleta est anima nostra *
derisione abundantium
et despectione superborum.


SALMO 122
(123) (GRADUALE) – La fiducia del popolo è nel Signore

A te levo i miei occhi, *
a te che abiti nei cieli.

Ecco, come gli occhi dei servi
alla mano dei loro padroni; *
come gli occhi della schiava
alla mano della sua padrona,

così i nostri occhi sono rivolti al Signore nostro Dio, *
finché abbia pietà di noi.

Pietà di noi, Signore, pietà di noi, *
già troppo ci hanno colmato di scherni,
noi siamo troppo sazi degli scherni dei gaudenti, *
del disprezzo dei superbi.


PSALMUS 123
(124) (GRADUALIS) – Adiutorium nostrum in nomine Domini

Nisi quia Dominus erat in nobis,
dicat nunc Israel,†
nisi quia Dominus erat in nobis, *
cum exsurgerent homines in nos:

forte vivos deglutissent nos, *
cum irasceretur furor eorum in nos.

Forsitan aqua absorbuisset nos,†
torrens pertransisset animam nostram *
forsitan pertransissent animam nostram
aquae intumescentes.

Benedictus Dominus; *
qui non dedit nos in direptionem dentibus eorum.

Anima nostra sicut passer erepta est *
de laqueo venantium:
laqueus contritus est, *
et nos erepti sumus.

Adiutorium nostrum in nomine Domini, *
qui fecit caelum et terram.


SALMO 123
(124) (GRADUALE) – Il nostro aiuto è nel nome del Signore

Se il Signore non fosse stato con noi,
– lo dica Israele – †
se il Signore non fosse stato con noi, *
quando uomini ci assalirono,

ci avrebbero inghiottiti vivi, *
nel furore della loro ira.

Le acque ci avrebbero travolti; †
un torrente ci avrebbe sommersi, *
ci avrebbero travolti acque impetuose.

Sia benedetto il Signore, *
che non ci ha lasciati in preda ai loro denti.

Noi siamo stati liberati come un uccello *
dal laccio dei cacciatori:
il laccio si è spezzato *
e noi siamo scampati.

Il nostro aiuto è nel nome del Signore, *
che ha fatto cielo e terra.


PSALMUS 124
(125) (GRADUALIS) – Dominus custos populi sui

Qui confidunt in Domino sicut mons Sion: *
non commovebitur, in aeternum manet.

Ierusalem, montes in circuitu eius,†
et Dominus in circuitu populi sui *
ex hoc nunc et usque in saeculum.

Quia non requiescet virga iniquitatis
super sortem iustorum, *
ut non extendat iusti ad iniquitatem
manus suas.

Benefac, Domine, bonis *
et rectis corde.

Declinantes autem per vias pravas†
adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. *
Pax super Israel!


SALMO 124
(125) (GRADUALE) – Il Signore custodisce il suo popolo

Chi confida nel Signore è come il monte Sion: *
non vacilla, è stabile per sempre.

I monti cingono Gerusalemme: †
il Signore è intorno al suo popolo, *
ora e sempre.

Egli non lascerà pesare lo scettro degli empi *
sul possesso dei giusti,
perché i giusti non stendano le mani *
a compiere il male.

La tua bontà, Signore, sia con i buoni *
e con i retti di cuore.

Quelli che vanno per sentieri tortuosi †
il Signore li accomuni alla sorte dei malvagi. *
Pace su Israele!


PSALMUS 125
(126) (GRADUALIS) – Gaudium et spes in Deo

In convertendo Dominus captivitatem Sion, *
facti sumus quasi somniantes.
Tunc repletum est gaudio os nostrum, *
et lingua nostra exsultatione.

Tunc dicebant inter gentes: *
«Magnificavit Dominus facere cum eis».
Magnificavit Dominus facere nobiscum; *
facti sumus laetantes.

Converte, Domine, captivitatem nostram, *
sicut torrentes in austro.
Qui seminant in lacrimis, *
in exsultatione metent.

Euntes ibant et flebant *
semen spargendum portantes;
venientes autem venient in exsultatione *
portantes manipulos suos.


SALMO 125
(126) (GRADUALE) – Da Dio la nostra gioia, in lui la nostra speranza

Quando il Signore ricondusse i prigionieri di Sion, *
ci sembrava di sognare.
Allora la nostra bocca si aprì al sorriso, *
la nostra lingua si sciolse in canti di gioia.

Allora si diceva tra i popoli: *
«Il Signore ha fatto grandi cose per loro».
Grandi cose ha fatto il Signore per noi, *
ci ha colmati di gioia.

Riconduci, Signore, i nostri prigionieri, *
come i torrenti del Negheb.
Chi semina nelle lacrime *
mieterà con giubilo.

Nell’andare, se ne va e piange, *
portando la semente da gettare,
ma nel tornare, viene con giubilo, *
portando i suoi covoni.


PSALMUS 126
(127) (GRADUALIS) – Vanus labor sine Domino

Nisi Dominus aedificaverit domum, *
in vanum laborant, qui aedificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem, *
frustra vigilat, qui custodit eam.

Vanum est vobis ante lucem surgere
et sero quiescere,†
qui manducatis panem laboris, *
quia dabit dilectis suis somnum.

Ecce hereditas Domini filii, *
merces fructus ventris.
Sicut sagittae in manu potentis, *
ita filii iuventutis.

Beatus vir, qui implevit pharetram suam ex ipsis: *
non confundetur,
cum loquetur inimicis suis in porta.


SALMO 126
(127) (GRADUALE) – Ogni fatica è vana senza il Signore

Se il Signore non costruisce la casa, *
invano vi faticano i costruttori.
Se la città non è custodita dal Signore *
invano veglia il custode.

Invano vi alzate di buon mattino, †
tardi andate a riposare
e mangiate pane di sudori: *
il Signore ne darà ai suoi amici nel sonno.

Ecco, dono del Signore sono i figli, *
è sua grazia il frutto del grembo.
Come frecce in mano a un eroe *
sono i figli della giovinezza.

Beato l’uomo *
che piena ne ha la faretra:
non resterà confuso quando verrà alla porta *
a trattare con i propri nemici.


PSALMUS 127
(128) (GRADUALIS) – Pax domestica in Domino

Beatus omnis, qui timet Dominum, *
qui ambulat in viis eius.
Labores manuum tuarum manducabis, *
beatus es, et bene tibi erit.

Uxor tua sicut vitis fructifera *
in lateribus domus tuae;
filii tui sicut novellae olivarum *
in circuitu mensae tuae.

Ecce sic benedicetur homo, *
qui timet Dominum.
Benedicat tibi Dominus ex Sion, *
et videas bona Ierusalem
omnibus diebus vitae tuae;

et videas filios filiorum tuorum. *
Pax super Israel!


SALMO 127
(128) (GRADUALE) La pace di Dio nella famiglia che gli è fedele

Beato l’uomo che teme il Signore *
e cammina nelle sue vie.
Vivrai del lavoro delle tue mani, *
sarai felice e godrai d’ogni bene.

La tua sposa come vite feconda *
nell’intimità della tua casa;
i tuoi figli come virgulti d’ulivo *
intorno alla tua mensa.

Così sarà benedetto l’uomo che teme il Signore. *
Ti benedica il Signore da Sion!
Possa tu vedere la prosperità di Gerusalemme *
per tutti i giorni della tua vita.

Possa tu vedere i figli dei tuoi figli. *
Pace su Israele!


PSALMUS 128
(129) (GRADUALIS) – Populi afflicti renovata fiducia

Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
dicat nunc Israel,
saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
etenim non potuerunt adversum me.

Supra dorsum meum araverunt aratores, *
prolongaverunt sulcos suos.
Dominus autem iustus *
concidit cervices peccatorum.

Confundantur et convertantur retrorsum *
omnes, qui oderunt Sion.
Fiant sicut fenum tectorum *
quod, priusquam evellatur, exaruit;

de quo non implevit manum suam, qui metit, *
et sinum suum, qui manipulos colligit.

Et non dixerunt, qui praeteribant:†
«Benedictio Domini super vos, *
benedicimus vobis in nomine Domini».


SALMO 128
(129) (GRADUALE) – Rinasce la fiducia nel popolo provato

Dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, *
– lo dica Israele –
dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, *
ma non hanno prevalso.

Sul mio dorso hanno arato gli aratori, *
hanno fatto lunghi solchi.
Il Signore è giusto: *
ha spezzato il giogo degli empi.

Siano confusi e volgano le spalle *
quanti odiano Sion.
Siano come l’erba dei tetti: *
prima che sia strappata, dissecca;

non se ne riempie la mano il mietitore, *
né il grembo chi raccoglie covoni.

I passanti non possano dire: †
«La benedizione del Signore sia su di voi, *
vi benediciamo nel nome del Signore».


PSALMUS 129
(130) (GRADUALIS ET PENITENTIALIS) – DE PROFUNDIS clamavi

De profundis clamavi ad te, Domine; *
Domine, exaudi vocem meam.
Fiant aures tuae intendentes *
in vocem deprecationis meae.

Si iniquitates observaveris, Domine, *
Domine, quis sustinebit?
Quia apud te propitiatio est, *
ut timeamus te.

Sustinui te, Domine, *
sustinuit anima mea in verbo eius;
speravit anima mea in Domino, *
magis quam custodes auroram.

Magis quam custodes auroram *
speret Israel in Domino, quia apud Dominum misericordia, *
et copiosa apud eum redemptio.
Et ipse redimet Israel *
ex omnibus iniquitatibus eius.

***

℣. Requiem aeternam dona eis, Domine.
   ℟. Et lux perpetua luceat eis.
℣. A porta inferi.
   ℟. Erue, Domine, animas eorum.
℣. Requiescant in pace.
   ℟. Amen.
℣. Domine, exaudi orationem meam.
   ℟. Et clamor meus ad te veniat.

Oremus.
Fidelium Deus omnium Conditor et Redemptor:
animabus famulorum famularumque tuarum
remissionem cunctorum tribue peccatorum; ut
indulgentiam, quam semper optaverunt, piis
supplicationibus consequantur. Qui vivis et regnas
in saecula saeculorum.
   ℟. Amen.

   ℟. Requiem aeternam dona eis, Domine.
℣. Et lux perpetua luceat eis.
   ℟. Requiescant in pace.
℣. Amen.

– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat
et Orationes, LEV, 1997


SALMO 129
(130) (GRADUALE E PENITENZIALE) – Dal profondo a te grido

Dal profondo a te grido, o Signore; *
Signore, ascolta la mia voce.
Siano i tuoi orecchi attenti *
alla voce della mia preghiera.

Se consideri le colpe, Signore, *
Signore, chi potrà sussistere?
Ma presso di te è il perdono, *
perciò avremo il tuo timore.

Io spero nel Signore, *
l’anima mia spera nella sua parola.
L’anima mia attende il Signore *
più che le sentinelle l’aurora.

Israele attenda il Signore, *
perché presso il Signore è la misericordia,
grande è presso di lui la redenzione; *
egli redimerà Israele da tutte le sue colpe.


PSALMUS 130 (131) (GRADUALIS) – Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Domine, non est exaltatum cor meum, *
neque elati sunt oculi mei;
neque ambulavi in magnis, *
neque in mirabilibus super me.

Vere pacatam et quietam *
feci animam meam;
sicut ablactatus in sinu matris suae, *
sicut ablactatus, ita in me est anima mea.

Speret Israel in Domino *
ex hoc nunc et usque in saeculum.


SALMO 130
(131) (GRADUALE) – Confidare in Dio come il bimbo nella madre

Signore, non si inorgoglisce il mio cuore *
e non si leva con superbia il mio sguardo;
non vado in cerca di cose grandi, *
superiori alle mie forze.

Io sono tranquillo e sereno †
come bimbo svezzato in braccio a sua madre, *
come un bimbo svezzato è l’anima mia.

Speri Israele nel Signore, *
ora e sempre.


PSALMUS 131
(132) (GRADUALIS) – Divina promissa domui David data

Memento, Domine, David *
et omnis mansuetudinis eius,
iuravit Domino, *
votum vovit Potenti Iacob:

«Non introibo in tabernaculum domus meae, *
non ascendam in lectum strati mei,
non dabo somnum oculis meis *
et palpebris meis dormitationem,

donec inveniam locum Domino, *
tabernaculum Potenti Iacob».

Ecce audivimus eam esse in Ephratha, *
invenimus eam in campis Iaar.
Ingrediamur in tabernaculum eius, *
adoremus ad scabellum pedum eius.

Surge, Domine, in requiem tuam, *
tu et arca fortitudinis tuae.
Sacerdotes tui induantur iustitiam, *
et sancti tui exsultent.

Propter David servum tuum *
non avertas faciem christi tui.

Iuravit Dominus David veritatem *
et non recedet ab ea:
«De fructu ventris tui *
ponam super sedem tuam.

Si custodierint filii tui testamentum meum *
et testimonia mea, quae docebo eos,
filii eorum usque in saeculum *
sedebunt super sedem tuam».

Quoniam elegit Dominus Sion, *
desideravit eam in habitationem sibi:
«Haec requies mea in saeculum saeculi; *
hic habitabo, quoniam desideravi eam.

Cibaria eius benedicens benedicam, *
pauperes eius saturabo panibus.
Sacerdotes eius induam salutari, *
et sancti eius exsultatione exsultabunt.

Illic germinare faciam cornu David, *
parabo lucernam christo meo.
Inimicos eius induam confusione, *
super ipsum autem efflorebit diadema eius».


SALMO 131
(132) (GRADUALE) – Le promesse divine fatte a Davide

Ricordati, Signore, di Davide, *
di tutte le sue prove,
quando giurò al Signore, *
al Potente di Giacobbe fece voto:

«Non entrerò sotto il tetto della mia casa, *
non mi stenderò sul mio giaciglio,
non concederò sonno ai miei occhi *
né riposo alle mie palpebre,

finché non trovi una sede per il Signore, *
una dimora per il Potente di Giacobbe».

Ecco, abbiamo saputo che era in Èfrata, *
l’abbiamo trovata nei campi di Iàar.
Entriamo nella sua dimora, *
prostriamoci allo sgabello dei suoi piedi.

Alzati, Signore, verso il luogo del tuo riposo, *
tu e l’arca della tua potenza.
I tuoi sacerdoti si vestano di giustizia, *
i tuoi fedeli cantino di gioia.

Per amore di Davide tuo servo *
non respingere il volto del tuo consacrato.

Il Signore ha giurato a Davide †
e non ritratterà la sua parola: *
«Il frutto delle tue viscere
io metterò sul tuo trono!

Se i tuoi figli custodiranno la mia alleanza †
e i precetti che insegnerò ad essi, *
anche i loro figli per sempre
sederanno sul tuo trono».

Il Signore ha scelto Sion, *
l’ha voluta per sua dimora:
«Questo è il mio riposo per sempre; *
qui abiterò, perché l’ho desiderato.

Benedirò tutti i suoi raccolti, *
sazierò di pane i suoi poveri.
Rivestirò di salvezza i suoi sacerdoti, *
esulteranno di gioia i suoi fedeli.

Là farò germogliare la potenza di Davide, *
preparerò una lampada al mio consacrato.
Coprirò di vergogna i suoi nemici, *
ma su di lui splenderà la corona».


PSALMUS 132
(133) (GRADUALIS) – Fraternae concordiae iucunditas

Ecce quam bonum et quam iucundum *
habitare fratres in unum:

sicut unguentum optimum in capite,†
quod descendit in barbam, barbam Aaron, *
quod descendit in oram vestimenti eius;

sicut ros Hermon, *
qui descendit in montes Sion,

quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, *
vitam usque in saeculum.


SALMO 132
(133) (GRADUALE) – Gioia dell’amore fraterno

Ecco quanto è buono e quanto è soave *
che i fratelli vivano insieme!

È come olio profumato sul capo, †
che scende sulla barba, sulla barba di Aronne, *
che scende sull’orlo della sua veste.

È come rugiada dell’Ermon, *
che scende sui monti di Sion.

Là il Signore dona la benedizione *
e la vita per sempre.


PSALMUS 133
(134) (GRADUALIS) – Vespertina oratio in templo

Ecce benedicite Dominum,
omnes servi Domini, *

qui statis in domo Domini per noctes.

Extollite manus vestras ad sanctuarium *
et benedicite Dominum.

Benedicat te Dominus ex Sion, *
qui fecit caelum et terram.


SALMO 133
(134) (GRADUALE) – Orazione notturna nel tempio

Ecco, benedite il Signore, *
voi tutti, servi del Signore;

voi che state nella casa del Signore *
durante le notti.

Alzate le mani verso il tempio *
e benedite il Signore.

Da Sion ti benedica il Signore, *
che ha fatto cielo e terra.


Omnes psalmi:

– Orationes cum indulgentiae, Enchiridion Indulgentiarum n.: 9;
– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat


Tutti i salmi:


– Uso: preghiera come espressione del cammino spirituale di un pellegrino;
– Origine: Antico Testamento, Libro dei Salmi;
– Preghiera indulgenziata, Manuale delle indulgenze no.: 9;
– Testo conforme a: Liturgia delle Ore.