Salmos penitenciales


PSALMUS 6 (PENITENTIALIS) – Homo afflictus Domini clementiam implorat


Domine, ne in furore tuo arguas me, *
neque in ira tua corripias me.
Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; *
sana me, Domine,
quoniam conturbata sunt ossa mea.

Et anima mea turbata est valde, *
sed tu, Domine, usquequo?
Convertere, Domine, eripe animam meam; *
salvum me fac propter misericordiam tuam.

Quoniam non est in morte, qui memor sit tui, *
in inferno autem quis confitebitur tibi?

Laboravi in gemitu meo,†
lavabam per singulas noctes lectum meum; *
lacrimis meis stratum meum rigabam.

Turbatus est a maerore oculus meus, *
inveteravi inter omnes inimicos meos.

Discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem, *
quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

Exaudivit Dominus deprecationem meam, *
Dominus orationem meam suscepit.
Erubescant et conturbentur vehementer
omnes inimici mei; *
convertantur et erubescant valde velociter.


SALMO 6 – Oración del afligido que acude a Dios

Señor, no me corrijas con ira,
no me castigues con cólera.
Misericordia, Señor, que desfallezco;
cura, Señor, mis huesos dislocados.
Tengo el alma en delirio,
y tú, Señor, ¿hasta cuándo?

Vuélvete, Señor, liberta mi alma,
sálvame por tu misericordia.

Porque en el reino de la muerte nadie te invoca,
y en el abismo, ¿quién te alabará?

Estoy agotado de gemir:
de noche lloro sobre el lecho,
riego mi cama con lágrimas.
Mis ojos se consumen irritados,
envejecen por tantas contradicciones.

Apartaos de mí, los malvados,
porque el Señor ha escuchado mis sollozos;
el Señor ha escuchado mi súplica,
el Señor ha aceptado mi oración.

Que la vergüenza abrume a mis enemigos,
que avergonzados huyan al momento.


PSALMUS 31
(32) (PENITENTIALIS) – Beatus, cui remissa est iniquitas

Beatus, cui remissa est iniquitas *
et obtectum est peccatum.
Beatus vir, cui non imputavit Dominus delictum, *
nec est in spiritu eius dolus.

Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, *
dum rugirem tota die.
Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, *
immutatus est vigor meus in ardoribus aestatis.

Peccatum meum cognitum tibi feci *
et delictum meum non abscondi.
Dixi: «Confitebor adversum me
iniquitatem meam Domino». *
Et tu remisisti impietatem peccati mei.

Propter hoc orabit ad te omnis sanctus *
in tempore opportuno.
Et in diluvio aquarum multarum *
ad eum non approximabunt.

Tu es refugium meum,
a tribulatione conservabis me; *
exsultationibus salutis circumdabit me.

Intellectum tibi dabo
et instruam te in via, qua gradieris; *
firmabo super te oculos meos.

Nolite fieri sicut equus et mulus, *
quibus non est intellectus;
in camo et freno si accedis ad constringendum, *
non approximant ad te.

Multi dolores impii, *
sperantem autem in Domino
misericordia circumdabit.
Laetamini in Domino et exsultate, iusti, *
et gloriamini, omnes recti corde.


SALMO 31 (32) – Acción de gracias de un pecador perdonado

Dichoso el que está absuelto de su culpa,
a quien le han sepultado su pecado;
dichoso el hombre a quien el Señor
no le apunta el delito.

Mientras callé se consumían mis huesos,
rugiendo todo el día,
porque día y noche tu mano
pesaba sobre mí;
mi savia se me había vuelto un fruto seco.

Había pecado, lo reconocí,
no te encubrí mi delito;
propuse: «Confesaré al Señor mi culpa»,
y tú perdonaste mi culpa y mi pecado.

Por eso, que todo fiel te suplique
en el momento de la desgracia:
la crecida de las aguas caudalosas
no lo alcanzará.

Tú eres mi refugio, me libras del peligro,
me rodeas de cantos de liberación.

—Te instruiré y te enseñaré el camino que has de seguir,
fijaré en ti mis ojos.

No seáis irracionales como caballos y mulos,
cuyo brío hay que domar con freno y brida;
si no, no puedes acercarte.

Los malvados sufren muchas penas;
al que confía en el Señor,
la misericordia lo rodea.

Alegraos, justos, y gozad con el Señor;
aclamadlo, los de corazón sincero.


PSALMUS 37
(38) (PENITENTIALIS) – Obsecratio peccatoris in extremo periculo constituti

Domine, ne in furore tuo arguas me, *
neque in ira tua corripias me,
quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, *
et descendit super me manus tua.

Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, *
non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum *
et sicut onus grave gravant me nimis.

Putruerunt et corrupti sunt livores mei *
a facie insipientiae meae.
Inclinatus sum et incurvatus nimis; *
tota die contristatus ingrediebar.

Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, *
et non est sanitas in carne mea.
Afflictus sum et humiliatus sum nimis, *
rugiebam a gemitu cordis mei.

Domine, ante te omne desiderium meum, *
et gemitus meus a te non est absconditus.

Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, *
et lumen oculorum meorum,
et ipsum non est mecum.

Amici mei et proximi mei
procul a plaga mea steterunt, *
et propinqui mei de longe steterunt.

Et laqueos posuerunt,
qui quaerebant animam meam,†
et, qui requirebant mala mihi,
locuti sunt insidias *
et dolos tota die meditabantur.

Ego autem tamquam surdus non audiebam *
et sicut mutus non aperiens os suum;
et factus sum sicut homo non audiens *
et non habens in ore suo redargutiones.

Quoniam in te, Domine, speravi, *
tu exaudies, Domine Deus meus.

Quia dixi: «Nequando supergaudeant mihi; *
dum commoventur pedes mei,
magnificantur super me».

Quoniam ego in lapsum paratus sum, *
et dolor meus in conspectu meo semper.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo *
et sollicitus sum de peccato meo.

Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt, *
et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi *
pro eo quod sequebar bonitatem.

Ne derelinquas me, Domine; *
Deus meus, ne discesseris a me.
Festina in adiutorium meum, *
Domine, salus mea.


SALMO 37 (38) – Señor, no me corrijas con ira

Señor, no me corrijas con ira,
no me castigues con cólera;
tus flechas se me han clavado,
tu mano pesa sobre mí;

no hay parte ilesa en mi carne
a causa de tu furor,
no tienen descanso mis huesos
a causa de mis pecados;

mis culpas sobrepasan mi cabeza,
son un peso superior a mis fuerzas.

Mis llagas están podridas y supuran
por causa de mi insensatez;
voy encorvado y encogido,
todo el día camino sombrío.

Tengo las espaldas ardiendo,
no hay parte ilesa en mi carne;
estoy agotado, deshecho del todo;
rujo con más fuerza que un león.

Señor mío,
todas mis ansias están en tu presencia,
no se te ocultan mis gemidos;
siento palpitar mi corazón,
me abandonan las fuerzas,
y me falta hasta la luz de los ojos.

Mis amigos y compañeros
se alejan de mí,
mis parientes se quedan a distancia;
me tienden lazos
los que atentan contra mí,
los que desean mi daño
me amenazan de muerte,
todo el día murmuran traiciones.

Pero yo, como un sordo, no oigo;
como un mudo no abro la boca;
soy como uno que no oye
y no puede replicar.

En ti, Señor, espero,
y tú me escucharás, Señor, Dios mío;
esto pido:
que no se alegren por mi causa,
que, cuando resbale mi pie,
no canten triunfo.

Porque yo estoy a punto de caer,
y mi pena no se aparta de mí:
yo confieso mi culpa,
me aflige mi pecado.

Mis enemigos mortales son poderosos,
son muchos
los que me aborrecen sin razón,
los que me pagan males por bienes,
los que me atacan
cuando procuro el bien.

No me abandones, Señor;
Dios mío, no te quedes lejos;
ven aprisa a socorrerme,
Señor mío, mi salvación.


PSALMUS 50
(51) (PENITENTIALIS) – MISERERE mei, Deus

Miserere mei, Deus, *
secundum misericordiam tuam;
et secundum multitudinem miserationum tuarum *
dele iniquitatem meam.

Amplius lava me ab iniquitate mea, *
et a peccato meo munda me.
Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, *
et peccatum meum contra me est semper.

Tibi, tibi soli peccavi, *
et malum coram te feci,
ut iustus inveniaris in sententia tua *
et aequus in iudicio tuo.

Ecce enim in iniquitate generatus sum, *
et in peccato concepit me mater mea.
Ecce enim veritatem in corde dilexisti *
et in occulto sapientiam manifestasti mihi.

Asperges me hyssopo, et mundabor; *
lavabis me, et super nivem dealbabor.
Audire me facies gaudium et laetitiam, *
et exsultabunt ossa, quae contrivisti.

Averte faciem tuam a peccatis meis, *
et omnes iniquitates meas dele.
Cor mundum crea in me, Deus, *
et spiritum firmum innova in visceribus meis.

Ne proicias me a facie tua, *
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Redde mihi laetitiam salutaris tui, *
et spiritu promptissimo confirma me.

Docebo iniquos vias tuas, *
et impii ad te convertentur.
Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis me, *
et exsultabit lingua mea iustitiam tuam.

Domine, labia mea aperies, *
et os meum annuntiabit laudem tuam.
Non enim sacrificio delectaris, *
holocaustum, si offeram, non placebit.

Sacrificium Deo spiritus contribulatus, *
cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, *
ut aedificentur muri Ierusalem.

Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes et holocausta; *
tunc imponent super altare tuum vitulos.


SALMO 50 (51) – Misericordia, Dios mío

Misericordia, Dios mío, por tu bondad,
por tu inmensa compasión borra mi culpa;
lava del todo mi delito,
limpia mi pecado.

Pues yo reconozco mi culpa,
tengo siempre presente mi pecado:
contra ti, contra ti solo pequé,
cometí la maldad que aborreces.

En la sentencia tendrás razón,
en el juicio resultarás inocente.
Mira, en la culpa nací,
pecador me concibió mi madre.

Te gusta un corazón sincero,
y en mi interior me inculcas sabiduría.
Rocíame con el hisopo: quedaré limpio;
lávame: quedaré más blanco que la nieve.

Hazme oír el gozo y la alegría,
que se alegren los huesos quebrantados.
Aparta de mi pecado tu vista,
borra en mí toda culpa.

Oh, Dios, crea en mí un corazón puro,
renuévame por dentro con espíritu firme;
no me arrojes lejos de tu rostro,
no me quites tu santo espíritu.

Devuélveme la alegría de tu salvación,
afiánzame con espíritu generoso:
enseñaré a los malvados tus caminos,
los pecadores volverán a ti.

Líbrame de la sangre, oh Dios,
Dios, Salvador mío,
y cantará mi lengua tu justicia.
Señor me abrirás los labios,
y mi boca proclamará tu alabanza.

Los sacrificios no te satisfacen:
si te ofreciera un holocausto, no lo querrías.
Mi sacrificio es un espíritu quebrantado;
un corazón quebrantado y humillado,
tú no lo desprecias.

Señor, por tu bondad, favorece a Sión,
reconstruye las murallas de Jerusalén:
entonces aceptarás los sacrificios rituales,
ofrendas y holocaustos,
sobre tu altar se inmolarán novillos.


PSALMUS 101
(102) (PENITENTIALIS) – Exsulis vota et preces

Domine, exaudi orationem meam, *
et clamor meus ad te veniat.

Non abscondas faciem tuam a me;†
in quacumque die tribulor, *
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te, *
velociter exaudi me.

Quia defecerunt sicut fumus dies mei, *
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Percussum est ut fenum et aruit cor meum, *
etenim oblitus sum comedere panem meum.

A voce gemitus mei *
adhaesit os meum carni meae.
Similis factus sum pellicano solitudinis, *
factus sum sicut nycticorax in ruinis.

Vigilavi *
et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei, *
exardescentes in me per me iurabant.

Quia cinerem tamquam panem manducabam *
et potum meum cum fletu miscebam,
a facie irae et increpationis tuae, *
quia elevans allisisti me.

Dies mei sicut umbra declinaverunt, *
et ego sicut foenum arui.

Tu autem, Domine, in aeternum permanes, *
et memoriale tuum
in generationem et generationem.

Tu exsurgens misereberis Sion,†
quia tempus miserendi eius, *
quia venit tempus,

quoniam placuerunt servis tuis lapides eius *
et pulveris eius miserentur.

Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, *
et omnes reges terrae gloriam tuam,
quia aedificavit Dominus Sion *
et apparuit in gloria sua.

Respexit in orationem inopum *
et non sprevit precem eorum.

Scribantur haec pro generatione altera, *
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.

Quia prospexit de excelso sanctuario suo, *
Dominus de caelo in terram aspexit,
ut audiret gemitus compeditorum, *
ut solveret filios mortis;

ut annuntient in Sion nomen Domini *
et laudem eius in Ierusalem,
cum congregati fuerint populi in unum *
et regna, ut serviant Domino.

Humiliavit in via virtutem meam, *
abbreviavit dies meos.

Dicam: «Deus meus,†
ne auferas me in dimidio dierum meorum; *
in generationem et generationem sunt anni tui.

Initio terram fundasti; *
et opera manuum tuarum sunt caeli.

Ipsi peribunt, tu autem permanes;†
et omnes sicut vestimentum veterascent, *
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.

Tu autem idem ipse es, *
et anni tui non deficient.
Filii servorum tuorum habitabunt, *
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur».


SALMO 101 (102) – Deseos y súplicas de un desterrado

Señor, escucha mi oración,
que mi grito llegue hasta ti;
no me escondas tu rostro
el día de la desgracia.
Inclina tu oído hacia mi;
cuando te invoco, escúchame en seguida.

Que mis días se desvanecen como humo,
mis huesos queman como brasas;
mi corazón está agostado como hierba,
me olvido de comer mi pan;
con la violencia de mis quejidos,
se me pega la piel a los huesos.

Estoy como lechuza en la estepa,
como búho entre ruinas;
estoy desvelado, gimiendo,
como pájaro sin pareja en el tejado.
Mis enemigos me insultan sin descanso;
furiosos contra mí, me maldicen.

En vez de pan, como ceniza,
mezclo mi bebida con llanto,
por tu cólera y tu indignación,
porque me alzaste en vilo y me tiraste;
mis días son una sombra que se alarga,
me voy secando como la hierba.

Tú, en cambio, permaneces para siempre,
y tu nombre de generación en generación.
Levántate y ten misericordia de Sión,
que ya es hora y tiempo de misericordia.

Tus siervos aman sus piedras,
se compadecen de sus ruinas,
los gentiles temerán tu nombre,
los reyes del mundo, tu gloria.

Cuando el Señor reconstruya Sión,
y aparezca en su gloria,
y se vuelva a las súplicas de los indefensos,
y no desprecie sus peticiones,
quede esto escrito para la generación futura,
y el pueblo que será creado alabará al Señor.

Que el Señor ha mirado desde su excelso santuario,
desde el cielo se ha fijado en la tierra,
para escuchar los gemidos de los cautivos
y librar a los condenados a muerte.

Para anunciar en Sión el nombre del Señor,
y su alabanza en Jerusalén,
cuando se reúnan unánimes los pueblos
y los reyes para dar culto al Señor.

Él agotó mis fuerzas en el camino,
acortó mis días;
y yo dije: “Dios mío, no me arrebates
en la mitad de mis días”.

Tus años duran por todas las generaciones:
al principio cimentaste la tierra,
y el cielo es obra de tus manos.

Ellos perecerán, tú permaneces,
se gastarán como la ropa,
serán como un vestido que se muda.
Tú, en cambio, eres siempre el mismo,
tus años no se acabarán.

Los hijos de tus siervos vivirán seguros,
su linaje durará en tu presencia.


PSALMUS 1
29 (130) (PENITENTIALIS) – De profundis clamavi

De profundis clamavi ad te Domine: *
Domine exaudi vocem meam.
Fiant aures tuae intendentes: *
in vocem deprecationis meae.

Si iniquitates observaveris Domine: *
Domine quis sustinebit?
Quia apud te propitiatio est: *
propter legem tuam sustinui te Domine.

Sustinuit anima mea in verbo eius: *
speravit anima mea in Domino.
A custodia matutina usque ad noctem: *
speret Israel in Domino.

Quia apud Dominum misericordia: *
et copiosa apud eum redemptio.
Et ipse redimet Israel: *
ex omnibus iniquitatibus eius.


SALMO 129 (130) – Desde lo hondo a ti grito, Señor

Desde lo hondo a ti grito, Señor;
† Señor, escucha mi voz;
estén tus oídos atentos
a la voz de mi súplica.

Si llevas cuenta de los delitos, Señor,
¿quién podrá resistir?
Pero de ti procede el perdón,
y así infundes respeto.

Mi alma espera en el Señor,
espera en su palabra;
mi alma aguarda al Señor,
más que el centinela la aurora.

Aguarde Israel al Señor,
como el centinela la aurora;
porque del Señor viene la misericordia,
la redención copiosa;
y él redimirá a Israel
de todos sus delitos.


PSALMUS 142
(143) (PENITENTIALIS) – In angustiis oratio

Domine, exaudi orationem meam,†
auribus percipe obsecrationem meam
in veritate tua; *
exaudi me in tua iustitia.

Et non intres in iudicium cum servo tuo, *
quia non iustificabitur in conspectu tuo
omnis vivens.

Quia persecutus est inimicus animam meam,†
contrivit in terra vitam meam, *
collocavit me in obscuris sicut mortuos a saeculo.

Et anxiatus est in me spiritus meus, *
in medio mei obriguit cor meum.

Memor fui dierum antiquorum,†
meditatus sum in omnibus operibus tuis, *
in factis manuum tuarum recogitabam.

Expandi manus meas ad te, *
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
Velociter exaudi me, Domine; *
defecit spiritus meus.

Non abscondas faciem tuam a me, *
ne similis fiam descendentibus in lacum.
Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, *
quia in te speravi.

Notam fac mihi viam, in qua ambulem, *
quia ad te levavi animam meam.
Eripe me de inimicis meis, *
Domine, ad te confugi.

Doce me facere voluntatem tuam, *
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam; *

propter nomen tuum, Domine, vivificabis me.
in iustitia tua *
educes de tribulatione animam meam.


SALMO 142 (143) – Lamentación y súplica ante la angustia

Señor, escucha mi oración;
tú, que eres fiel, atiende a mi súplica;
tú, que eres justo, escúchame.
No llames a juicio a tu siervo,
pues ningún hombre vivo es inocente frente a ti.

El enemigo me persigue a muerte,
empuja mi vida al sepulcro,
me confina a las tinieblas
como a los muertos ya olvidados.
Mi aliento desfallece,
mi corazón dentro de mí está yerto.

Recuerdo los tiempos antiguos,
medito todas tus acciones,
considero las obras de tus manos
y extiendo mis brazos hacia ti:
tengo sed de ti como tierra reseca.

Escúchame en seguida, Señor,
que me falta el aliento.
No me escondas tu rostro,
igual que a los que bajan a la fosa.

En la mañana hazme escuchar tu gracia,
ya que confío en ti.
Indícame el camino que he de seguir,
pues levanto mi alma a ti.

Líbrame del enemigo, Señor,
que me refugio en ti.
Enséñame a cumplir tu voluntad,
ya que tú eres mi Dios.
Tu espíritu, que es bueno,
me guíe por tierra llana.

Por tu nombre, Señor, consérvame vivo;
por tu clemencia, sácame de la angustia.


Omnes psalmi:

– Orationes cum indulgentiae, Enchiridion Indulgentiarum n.: 9;
– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat


Todos los salmos:

– Uso: oraciones penitenciales;
– Origen: Antiguo Testamento, Libro de los Salmos;
– Oración Indulgente, Manual de Indulgencias nº: 9;
– Texto según: Liturgia de las Horas.