🕙: 3 min.
image_pdfimage_print

Rodzina Salezjańska, powstała z intuicji św. Jana Bosko, wciąż rosła i przybierała różne formy, zachowując te same korzenie. Wśród tych rzeczywistości znajduje się Wspólnota Misji Księdza Bosko (Comunità della Missione di Don Bosco – CMB), prywatne stowarzyszenie wiernych z charyzmatem misyjnym, które od 2010 roku oficjalnie należy do Rodziny Salezjańskiej.


Początki CMB
            Wszystko zaczęło się w 1983 roku w Rzymie, w Instytucie Gerini, podczas spotkania młodych Salezjanów Współpracowników. Podczas Mszy końcowej, wyraźny i niezatarty znak pozostał w sercu i umyśle niektórych uczestników: twoje życie i twoja wiara muszą przyjąć misyjne światło… w każdym miejscu, w którym będziesz. Z tej intuicji powstała Wspólnota Misji Księdza Bosko, która zrodziła się jako inicjatywa Ducha i została założona w Instytucie Salezjańskim w Bolonii.
            Zapytaliśmy diakona Guido Pedroniego, założyciela i opiekuna generalnego CMB, aby opowiedział historię tej rzeczywistości. CMB, składająca się z laików, jest dziś obecna w różnych częściach świata. Jest wspólnotą misyjną w stylu i wyborach, głęboko zakorzenioną w duchu salezjańskim i w życiu swoich założycieli. Obok Guido Pedroniego, czterech innych świeckich od początku dzieliło ideał CMB: Paola Terenziani (zmarła kilka lat temu, dla której rozpoczęto proces beatyfikacyjny), Rita Terenziani, Andrea Bongiovanni i Giacomo Borghi. Do tych postaci tworzący tzw. „Namiot Matkę”, niedawno dołączył Daniele Landi, który był obecny u początków Wspólnoty.

Wspólnota maryjna i misyjna
            Warto zauważyć, że CMB jest jedyną grupą Rodziny Salezjańskiej założoną przez osobę świecką i powstałą z wspólnej idei: misyjnego i wspólnotowego marzenia. Jest głęboko maryjna, ponieważ ostateczny akt przynależności do Wspólnoty, Akt Poświęcenia, jest inspirowany życiem Maryi, całkowicie oddanej Jezusowi. Jak opowiada Guido Pedroni, CMB powstała z „intuicji, Aktu Poświęcenia, który dla nas jest prawdziwą konsekracją Bogu i Wspólnocie na wzór Maryi i św. Jana Bosko”.

Styl i duchowość
            Styl CMB przejawia się w sposobie życia w wierze, w otwieraniu nowych obecności misyjnych, w realizacji projektów, w nawiązywaniu relacji wychowawczych i w doświadczeniu życia wspólnotowego. Jest to styl naznaczony przedsiębiorczością, przez niektórych określaną nawet jako „brawura”, i oparty na czterech filarach: wzbudzić, zaangażować, tworzyć i wierzyć. Wzbudzanie motywacji, angażowanie ludzi w działanie, tworzenie autentycznych relacji, wiara w Opatrzność Bożą, która wyprzedza i strzeże każdego wyboru.
            Dla CMB życie w „Stanie Misji” oznacza dawanie świadectwa Ewangelii w każdej chwili dnia i w każdym miejscu, czy to w Afryce, Ameryce, Włoszech, obozie dla Romów czy w klasie szkolnej. Kluczowe jest poczucie przynależności do misji Kościoła, wcielonej w styl św. Jana Bosko na rzecz młodzieży.
            Są trzy filary duchowości CMB:
            – Jedność, budowana w braterskim dialogu;
            – Miłość, wobec młodych i ubogich, przeżywana w komunii;
            – Esencjonalność, wcielona w prostym i rodzinnym dzieleniu się, typowym dla ducha salezjańskiego.
            Inne wyróżniające elementy to nadanie konkretnego mandatu i świadomość „Stanu Misji”. Tożsamość charyzmatyczna zakorzenia się w duchowości salezjańskiej, wzbogaconej o niektóre cechy charakterystyczne CMB, w szczególności duchowość poszukiwania i postawę bliskości, które stanowią podstawy jedności między członkami Wspólnoty i Stowarzyszenia.

Misje i rozpowszechnienie na świecie
            Początkowo CMB angażowała się w działalność misyjną na rzecz Etiopii.  Z biegiem czasu nastąpiło przeorientowanie tego zaangażowania z wymiaru czasu wolnego na wymiar codziennego życia i stało się ono podstawowym wyborem dla członków wspólnoty. Klimat głębokiej przyjaźni, intensywne życie duchowe wyznaczane przez Słowo Boże oraz konkretna praca na rzecz ubogich i młodzieży doprowadziły do Poświęcenia. Zrozumiano, że zapał misyjny dotyczył nie tylko Etiopii, ale każdego miejsca, gdzie była potrzeba.
            W 1988 roku sporządzono pierwszą Regułę Życia, a w 1994 roku CMB stała się Stowarzyszeniem z własną strukturą prawną, aby kontynuować działalność misyjną i animacyjną na terenie Bolonii.
            Wszystkie dzieła misyjne CMB powstały z powołania i jakiegoś znaku. Obecnie Wspólnota jest obecna w Europie, Afryce, Ameryce Południowej i Środkowej. Pierwsza misja miała miejsce w 1998 roku na Madagaskarze; od tego czasu rozprzestrzeniła się w dziewięciu krajach: Włochy, Madagaskar, Burundi, Haiti, Ghana, Chile, Argentyna, Ukraina i Mozambik. Dwie najnowsze „przygody” dotyczą właśnie Mozambiku i Ukrainy.
            W najbliższych miesiącach zostanie otwarte nowe dzieło w Mozambiku. W ubiegłym wrześniu, w Bazylice Maryi Wspomożenia Wiernych w Turynie-Valdocco, krzyż misyjny został przekazany Angelice i, w sposób symboliczny, trzem innym młodym ludziom z Madagaskaru i Burundi, którzy z powodów biurokratycznych byli nieobecni, a którzy razem z nią utworzą pierwszą wspólnotę w tym kraju.
            W Ukrainie natomiast, kilku członków CMB wielokrotnie odwiedzało ten kraj, aby dostarczyć pomoc z powodu wojny i teraz, w dialogu z Salezjanami, starają się zrozumieć, jakie nowe wyzwanie wskazuje im Duch Święty.

Powołanie zaufania i służby
            Jest oczywiste, że powołanie CMB jest misyjne i maryjne, w ramach charyzmatu salezjańskiego, ale ma także swoją specyficzną tożsamość, uformowaną przez historię i znaki obecności Pana, które pojawiły się w dziejach Wspólnoty. To historia spleciona z życiem św. Jana Bosko i z życiem osób, które w niej uczestniczą. Nigdy nie było łatwo pozostać wiernym wezwaniom Ducha Świętego, ponieważ zawsze zapraszają one do poszerzenia horyzontów, do zaufania nawet „w ciemności”.
            Misja CMB to świadectwo i służba, dzielenie się i zaufanie Bogu. Świadectwo własnym życiem, służba jako działanie edukacyjne, dzielenie się owocem wspólnotowego rozeznania i przyjęcie odpowiedzialności w pełnym zakresie, zaufanie Bogu na wzór św. Jana Bosko, ucząc się stopniowo, jak projekty mogą nabierać światła i formy.


Marco Fulgaro